[latarnik] oprawy

[latarnik]

Jakiś czas zastanawiałem się, jak postąpić z wypatroszoną oprawą Siemens "großer Klassiker" z lat 70-tych. Oprawa oryginalnie świeciła LRFem 250W, była wyposażona w oprawkę E40, kondensator i dwa podłużne, specjalne pół-dławiki w formacie dławików do świetlówek 65W. Inne dławiki do oprawy raczej nie pasują. Nie dałem na razie rady zdobyć oryginalnych dławików do tej opawy.

Jako środek zastępczy zakupłem "najnowszą technologię" - Philips LED TrueForce Core 42W 840, 5000lm, 25.000h trwałości. Mimo że ta lampa jest tak duża, że poprawnie wypełnia komorę lampową przystosowaną do lamp 250 i 400W, daje tyle światła co rtęciówka 125W. Nie jest to więc rozwiązanie idealne, ale oszczędne, działające i nie wymagające większych przeróbek. Plusem jest dobre oddawanie barw, Ra>80, i natychmiastowa praca pełną mocą.

Tak oprawa prezentuje się z nowym źródełkiem:




W akcji:


Zamykamy klosz - lampa dobrze współpracuje z optyką tej oprawy:


Jest tak jak powinno być, czyli rozsył na boki jest nieco większy niż na wprost oprawy:




Porównanie z oprawą tego samego producenta, z tej samej epoki, czyli RFN lat 70 (projekty opraw z końca lat 60-tych)


5000 lm LED vs. 2x 3600 lm z 2x36W świetlówek, również barwa 840:


Widok z boku:


Do "dużego klasyka" zamierzam dorobić klapkę, bo tej niestety również oprawie brakuje.
Obie oprawy są dość klimatyczne - która oprawa Wam się bardziej podoba?

[famabud]

Klassiker rzecz jasna o wiele ciekawszy. Ryflowany klosz daje mu dużo uroku.

[latarnik]

Witam wszystkich, ostatno udało mi się zdobyć bardzo ciekawą oprawę LPM6 zachodnioniemieckiego producenta Dr. Ing. Schneider & Co. Lichttechnische Spezialfabrik (D.I.S.C.O.). Oprawa jest o tyle ciekawa, że posiada dwa osobne obwody. Klasyczny obwód zasila świetlówkę 20W umieszczoną pośrodku, natomiast drugi układ z kondensatorem przesuwającym fazę zasila świetlówkę 65W-Ukształtną. Dzięki temu oprawa ma znacznie mniejszy efekt stroboskopowy, co widać zwłaszcza podczas robienia zdjęć w akcji. Była to raczej jakaś fabryczna wersja specjalna, standardowo ta oprawa występowała na ulicach raczej tylko w wersji L-65W/U i L-40W/U.

Producent o tej dość zabawnej nazwie został wykupiony w 1977 przez austriacką firmę Zumtobel. Oprawa LPM6 była produkowana 1955-1977.

Oprawę dostałem kompletną za wyjątkiem uchwytu na rurę U oraz bloczka przyłączy. Blachę trzymającą statecznik i świetlówki ktoś niezdarnie pomalował białą olejną farbą, którą usunąłem i zamiast niej zastosowałem wysokotemeraturową srebrną powłokę WEKEM, która nieco poprawiła ilość światła wydobywającą się z oprawy.

Stan oryginalny:






Po drobnym remoncie:










jak się Wam podoba ta nietypowa oprawa?

[matit1]

Ciekawy wynalazek

[Lampka]

Rzeczywiście ciekawa konstrukcja, dobrym pomysłem było zapełnienie pustej przestrzeni na środku dodatkową świetlówką 20W. Może jest to późniejsza wersja, gdzie została zastosowana ta modyfikacja?

[latarnik]

Bardzo możliwe, że to późniejsza wersja oprawy - niestety, nie wiem z którego ona jest roku, nie zachowała się niestety żadna tabliczka znamionowa, żaden napis na statecznikach... Ewentualnie mogę sprawdzić kondensator, tam są jeszcze jakieś czytelne napisy.

Tymczasem nowe nabytki - dostałem kilka takich opraw jako sprawne, ale nikomu nie przydatne - Philips HRP 11, z lampami HPL-N 250W w różnym stopniu zużycia (choć mają ten sam kod roku produkcji). Lampy są już made in P.R.C., więc nie mogą być one bardzo stare.

Po otwarciu opraw najpierw musiałem je umyć i wyczyścić. Szybko się okazało, że to wersja SRP - sodowa 250W. Sprawdziłem więc czy działają układy zapłonowe - jedna z opraw ma znacznie starszy osprzęt, i ten nadal działa i jest w stanie odpalić lampę sodową. Reszta ma nowsze dławiki i startery SN50 w plastikowej obudowie. Idąc za radą OUKS340 sprawdziłem czy nie są wadliwe kondenssatory - były popękane (jeden był wręcz spalony) więc je wymieniłem. Układy zapłonowe natychmiast zaczęły znów pracować.

Pora więc na prezentacje opraw po czyszczeniu i drobnej renowacji! We wszystkich oprawach ktoś wywiercił dziury w górnej części - wkręciłem do nich śruby i uszczelniłem JB-Weld (bo podobno wytrzymuje 300 stopni Celsjusza). Komory lampowe potraktowałem aerozolem WEKEM, odbłyśniki natomiast są w świetnym stanie i wystarczało je wyczyścić. Klosze są jakie są, nowych na pewno nie dostanę, całe szczęście nie zabierają bardzo dużo światła, więc mogą zostać.

Tabliczka znamionowa. Czy ktoś z Was wie, który to rok produkcji? Czy ja dobrze rozumiem że oprawa jest do lamp SON 160W i SON oraz SON-T 250W? Czy były w ogóle lampy SON 160W produkowane seryjnie?


Widok od spodu:


Widok z boku: Czy nie przypomina trochę tych opraw z Nowego Sącza, lyżek z kloszem?


Widok z góry:


Logo Philipsa i jedna z tych nieszczęsnych dziur:


oprawka posiada regulację dla SON i SON-E (chociaż wyraźnie równomierniej świeci z SON-E, próbowałem)


tak wygląda przyłącze:


Odpalamy z sodą i rtęcią 250W


















Według mnie bardzo stylowa oprawa, jak uważacie

[AsXSn]

Mógł byś pokazać jak wygląda jakość rozsyłu światłości tej optyki z lampą tubularną?

[latarnik]

Zrobię zdjęcia w najbliższym czasie! Czy ktoś umie odczytać rok z kodu na tabliczce znamionowej?

[OUKS340]

Kurcze, ale one są ładne Trochę przypomina węgierską łychę, tyle, że z kloszem. Ciekawe po co ktoś te dziury w nich wiercił

[KaszeL]

Ja mam szaloną teorię. Otóż oprawy pewnie służyły do podświetlania elewacji budynku od dołu, przez co w środku zbierała się woda i żeby jakoś ją odprowadzić wywiercono te dziury. Przypalone klosze poniekąd potwierdzają tą teorię