www.lighting-gallery.pl

Ej, wy! Stare ośmiobitowe wygi! Regulujcie magnetofony i lecimy!

slaweklampy napisał(a):Witam

Przyczyną stosowania tranzystorów unipolarnych w układach w. cz. jest ich duża impedancja wejściowa, która nie obciąża obwodu rezonansowego w takim stopniu jak bipolarne. Z tego powodu od dawna dwubramkowe MOSFETy były wykorzystywane przez zachodnich któtkofalowców w konwerterach na pasma 2m i 70cm.

Sławku, my to doskonale wiemy.

Rzecz w tym, że CEMI produkowało tylko jeden w miarę sensowny tranzystor unipolarny - BF245 (i to też nie jestem pewien, czy struktury nie były importowane, a u nas jedynie zapakowano je do plastikowej obudowy). Do głowicy UKF nadawał się tylko do zakresów 1-12 i to też tak sobie. Osobiście znam dwóch ludzi, którzy pracowali dla ZRK przy konstrukcji różnych urządzeń produkowanych w tym zakładzie.

Dlatego uważam, że polskie sprzęty były i tak bardzo dobre, biorąc pod uwagę warunki, w jakich powstawały. Zrobić z gów... coś dobrego - to był prawdziwy wyczyn.
Polecam lekturę tutaj. To jest historia powstawania odbiornika Koliber - miałem takie radio.

Polonez dostanie nowe audio w miejsce aktualnych Videotonów "Ton 200" - rzadki zestaw Unitra Tonsil ZG 30C/s/2 Moc 30W, 8 ohm, w uwaga - metalowej obudowie Bardzo pozytywnie mnie zaskoczyły brzmieniem, jak na tak mały zestaw . Tony wysokie wiadomo - tuba jak w altusach, syk, syk, syk aż do bólu - musiałem je trochę wyciszyć opornikiem. Po tym zabiegu brzmią już porządnie, jak na kolumienki samochodowe, różnica w stosunku do videotonów jest ogromna . Dobry bas zapewnia tutaj głośnik niskotonowy GDN 12/30 .

O, ten zestaw to mój rówieśnik Że to jeszcze działa...

Mój nabytek za 30zł o którym pisałem kilka postów wcześniej






Koniecznie przeczytajcie tę stronę z instrukcji obsługi


Co mogę powiedzieć o tym radiomagnetofonie: jakość dźwięku słaba, ale za to tuner zestroiony jest perfekcyjnie, więc uważam że warto było kupić tego Chińczyka

Jeżeli już offtopujemy o boomboxach zachodnich, to król jest tylko jeden

A tymczasem Neptun obrócił się garbatą dupą do frontu; zawiedziony, iż nikt nie zauważył polskich znaków diakrytycznych w moim C64. : P

Odgruzowanie stacji dyskietek (5,25", no przecież!) żeby zaprowadzić w tym tekście polskie znaki zajęło mi trochę czasu, liczyłem chociaż na jakieś niemrawe ochy!
O achach już nie wspomnę...

Pliterki na Atari się dało, to i na C64 również
Dzisiaj ludzie nie bardzo wiedzą, że kiedyś to wymagało zachodu.

No dobra, ja byłem zdziwiony, że się dało - ale stwierdziłem, że pewnie jestem cienki w te stare klocki i nic nie wiem więc siedziałem cicho

Dało się, oczywiście. Projektanci przytomnie przewidzieli możliwość używania własnoręcznie definiowanych znaków. Tylko rzecz jasna było to dość upierdliwe, jak większość operacji w C64. Ewentualnie zawsze można było doraźnie w niższych/wyższych liniach dostawiać ogonki z przecinków, ale to wyglądało dość szpetnie.

Organizacja pamięci zakładała, że pamięć generatora znaków jak i zresztą cała zawartość pamięci ROM była bezpośrednio dostępna dla użytkownika i założono możliwość zmuszenia systemu do pobierania znaków z pamięci RAM. Stąd tylko parę kroków do przepisania pamięci ROM do pamięci RAM, podmiany kształtu odpowiednich znaków i przestawienia generatora znaków na korzystanie z pamięci RAM.
Procedura przepisywania realizowana w BASICu trwała wieki, ale wersja w kodzie maszynowym wykonywała się parę sekund. Rzecz jasna traciło się trochę RAMu i trzeba było uważać żeby pisany program nie nadpisał tego fragmentu RAMu, ale działało, jak widać.

Zainteresowanych odsyłam do książki Bohdana Frelka, przy czym OIDP jest tam kilka błędów. Gdyby miało to sens to można by nawet spreparować własny wsad do EPROMu i podmienić pamięć ROM trwale uzyskując polskie znaki. Ba, nawet komunikaty systemowe w dowolnym języku. Ale to już nie te czasy...