www.lighting-gallery.pl

To wykładzina czy co? Wygląda jak piasek, świetne

No no, taki HDR Kocur, to nie taki zwykły znowu kocur
hardcore prawdziwy

Ładny kotek, a zdjęcia bardzo ciekawe wyszły

Lubię i uzywam HDR tam, gdzie nawet bardzo dobra lustrzanka nie radzi sobie z kontrastami i żadne sztuczki (filtr polaryzacyjny, ustawienie ISO 100 i specjalne presety) nie pomagają. Niestety wadą HDR są trudne do usunięcia "duszki" ruszających się obiektów. Na szczęście dla lightingowców, latarnie się nie ruszają;)
Tutaj przykład zdjęcia, w którym występuje ostre oświetlenie słoneczne i cień. Jest to francuskie miasto Montpellier za dnia. Tak przy okazji - zwróćcie uwagę na przewieszkę między latarniami po prawej;)

A to takie fajne:)

Przez pewien czas korzystałem z Photomatix, to bardzo dobry program, działa w Windows oraz w Linuksie za pomocą Wine. Szkoda, że jest płatny. Teraz przesiadłem się na Qtpfsgui (jest wersja dla Windows i Linuksa). Głupia nazwa, ale dobry program, moduł autoustawiania zdjęć ma lepszy, niz Photomatix, nie mówiąc o olbrzymich możliwościach tworzenia gotowego JPG z HDR. Polecam, wypróbujcie ten program.

amisiek napisał(a):Niestety wadą HDR są trudne do usunięcia "duszki" ruszających się obiektów.

Dla kompaktowców, to tak, ale każda dobra lustrzanka zapisuje zdjęcia w formacie RAW, co eliminuje ten problem, bo można powiedzieć, że wykonanie RAW, to wykonanie wszystkich potrzebnych zdjęć naraz, które otrzymuje się ustawiając różne parametry wyciągania zdjęć z RAW.

Chyba, że masz na myśli taką sytuacje, w której i ten sposób również zawodzi.

Samo stosowanie RAW nie umożliwia realizacji HDRa, gdyż technologia ta wymaga zrobienia trzech zdjęć przy różnym ustawieniu migawki/przysłony. Umożliwia to sfotografowanie scen o kontraście przewyższającym możliwości matrycy. HDR świetnie sprawdza się tam, gdzie nawet na RAW nie masz szczegółów w światłach i niedostateczną jakość obrazu (zaszumienie) w cieniach. Aby zrobić naprawdę dobrego HDRa, celowo robisz trzy zdjęcia o różnym naświetleniu matrycy. Pokazane powyżej zdjęcie z Montpellier miało kontrast między światłami a cieniami rzędu 12 działek przesłony (przynajmniej tyle pokazał mi światłomierz między dwoma pomiarami punktowymi). To bardzo dużo, znacznie więcej, niż potrafi przejąć typowy kolorowy film, mniej więcej tyle łyka dobry czarobiały negatyw.
Dla porównania - gdybym zrobił jedno zdjęcie w RAW (a zrobiłem) miałbym dobrze oddane tylko tony średnie, światła były całkiem przepalone, w cieniach ciemno i szum. Dlatego zawsze dwa lub trzy zdjęcia gdy motyw ma zbyt duży kontrast na pojedyncze. Ceną są oczywiście "duszki" ruszających się obiektów. Mam naprawdę szybką lustrzankę, ale czasami nawet taki aparat nie daje rady zrobić tych trzech zdjęć dostatecznie szybko.

Sam RAW to już materiał mniej lub bardziej HDR i to nawet w "małpach" , np. mój Canon PS A570IS ma 10bit RAW a to jest większa rozpiętość niż 8bit JPEG bo do takiej wartości są przystosowane monitory, dzisiejsze lustrzanki mają 14bit RAW i z tego już z łatwością można wyciągnąć ładnego HDR'a, a jak chcecie hardcore to kamerki do astrofoto maja zwykle 16bit rozdzielczość i szumy na tak niskim poziomie że szczęka opada ale mimo wszystko w niektórych warunkach nie obejdzie się bez zrobienia kilku ekspozycji bo różnice w oświetleniu są kolosalne, niestety aparaty foto to jeszcze nie to co oko ludzkie które sobie znacznie lepiej radzi z takimi rzeczami.

edit.

To foto zrobiłem w RAW canonem i obrabiałem w Qtpfsgui.

A tu JPEG z Canona.

Zgodzę się, że RAW daje więcej możliwości. Zgadzam się, że nawet 14 bitów to jest mało przy kontrastowym motywie. W Atenach miałem motywy, gdzie światła należało naświetlać na 1/2000,f/11, cienie na 1/60, f/4,5. I nie był to maksymalnie kontrastowy motyw, typu wnętrze ciemnego sklepu oraz jasna ściana skąpana w słońcu. Tam cienie daje się wręcz krajać nożem. Dzisiejsze lustrzanki dają fotki o jakości dobrego negatywu w rodzaju Fuji Press (sporo na tym fotografowałem i mam porównanie) ale nadal trochę im brakuje pod względem przenoszenia kontrastów. Tutaj stary negatyw srebrowy wielkoformatowy o niskim kontraście z 1920 roku wygrywa... Z tym może się równać zaledwie kilka lustrzanek (Canon 5D mk2, 50D, Nikon D2x, D300) i to też przy specjalnych nastawach (sprawdziłem empirycznie). Nadal to jest kiszka w porównaniu do sprzętu do astrofotografii albo specjalnych przystawek do lustrzanek średniego formatu (24 bity na kanał).
A czy takie motywy się trafiają lightingowcom? Niestety tak - wystarczy popatrzeć na swiecącą w aparat Stradę na tle ciemnej ściany z ładnym wzorem.
Trzy ekspozycje mają dodatkowy plus - umożliwiają łatwiejsze wyciąganie i "prostowanie" przeniebieszczonych cieni.
Lubię fotografię. To bardzo kreatywne zajęcie, jesli się wie, co chce się uzyskać.

amisiek napisał(a):Zgodzę się, że RAW daje więcej możliwości. Zgadzam się, że nawet 14 bitów to jest mało przy kontrastowym motywie.

Z tego, co wiem, każdy dodatkowy bit to dwa razy tyle informacji. Czyli 14 bitów to 64-krotnie większa rozpiętość jasności niż zwykły BMP, czy JPEG. Prawda?

amisiek napisał(a):Tutaj stary negatyw srebrowy wielkoformatowy o niskim kontraście z 1920 roku wygrywa

A to masz takie bardzo stare zdjęcia, czy próbowałeś współcześnie je wykonać, mimo, że negatyw jest dawno przeterminowany?

amisiek napisał(a):Lubię fotografię. To bardzo kreatywne zajęcie, jesli się wie, co chce się uzyskać.

...i posiada się bardzo dobry sprzęt, który umożliwia manipulację parametrami naświetlania.