Świetlówki kompaktowe niezintegrowane

Świetlówki kompaktowe niezintegrowane

Postprzez trojmiejski » 27 marca 2013, 21:10

Czy ktoś mógłby zapodać informację o typach świetlówek kompaktowych niezintegrowanych czyli stworzyć mini-kompendium o nich? Interesuje mnie co oznaczają oznaczenia PL-C, PL-S, PL-L, PL-T, PL-R, PL-Q plus ewentualnie inne jeśli są i jakie są różnice między poszczególnymi typami, jakie są pule trzonków dla danych typów itp...

Ja osobiście jeśli chodzi o różnice dostrzegłem tyle, że PL-S i PL-L to mają rurki 1U, PL-Q rurkę 2D, a reszta rurki 2U lub 3U, PL-S są 2 i 4 pinowe do max 13W, a PL-L wyłącznie 4 pinowe na trzonek 2G11 od 18W do 55W.
Avatar użytkownika
trojmiejski
 
Posty: 10940
Zdjęcia: 3344
Dołączył(a): 23 października 2011, 23:33

Re: Świetlówki kompaktowe niezintegrowane

Postprzez Lampka » 30 czerwca 2013, 21:25

Już w 1981 roku Philips wprowadził na rynek sprzedażowy tzw. świetlówki kompaktowe niezintegrowane. Były to lampy, które posiadały zintegrowany z rurką wyładowczą jedynie zapłonnik lub występowały w wersji bez niego. Miały one bardzo zwarty i kompaktowy rozmiar i stanowiły prototyp dla wprowadzonych później elektronicznych świetlówek kompaktowych. Ich konstrukcja opierała się częściowo na bazie produkowanych już znacznie wcześniej świetlówek tzw. U-kształtnych, czyli lamp pospolitych mocy (T12 20, 25, 40, 65, 80w), mających jedynie rurę zgiętą w połowie. Taki projekt sprawiał, że świetlówka była bardziej kompaktowa, co stwarzało nowe możliwości co do produkcji opraw. Uprzednio, przed 1981 rokiem nie produkowano jednak na szeroką skalę U-kształtnych świetlówek miniaturowych. Pomysł ten przejęli jednak w końcu producenci oświetlenia. Philips, który rok wcześniej (w 1980) wprowadził do obrotu świetlówki kompaktowe zintegrowane ze statecznikami magnetycznymi, wprowadził zatem kompaktową świetlówkę niezintegrowaną typu PL. Wykonana była ona na bazie zarówno rurki T4 – o takiej samej grubości, jak ta, zastosowana w świetlówkach kompaktowych SL, a także na bazie grubszej rurki (T5, T6, T7) dla lamp wyższej mocy. Jedna zgięta rurka składała się – w przypadku Philipsa i firm głównie jemu pokrewnych – z dwóch „paluszkowych” prostych rurek, połączonych spoiwem u góry. Osram, który wkrótce także wprowadził do oferty takie świetlówki, zastosował dla rozróżnienia klasyczne, lecz spłaszczone zgięcia. Prędko inne firmy (np. GE) zastosowały również klasyczne, łukowe zgięcie lub łukowe, lekko spłaszczone zgięcie. Charakterystyczną wersją zgięcia rurek dla GE, były też tzw. schodkowe zgięcia. Pierwsze modele świetlówek PL produkcji Philipsa, pochodziły z holenderskiej fabryki w Terneuzen. Szybko jednak zaczęto je produkować nie tylko w Holandii, ale także w Meksyku i USA. Tamte zakłady również produkowały lampy na eksport i niektóre lampy tam wytwarzane trafiały do Europy, podobnie, jak w Ameryce i w innych częściach świata spotykane były świetlówki Philipsa z europejskich zakładów.
Znamiennie model z jedną rurką w kształcie U (lub dwoma prostymi połączonymi ze sobą u góry), o grubości rurki T4 nazywał się PL-S, występując w mocach 5, 7, 9 i 11w. Taki sam model, ale o grubszej rurce, niż T4, występujący niemal zawsze bez zintegrowanego zapłonnika, nazywał się PL-L. Wersja z dwoma rurkami T4 (lub czterema prostymi „paluszkowatymi” rurkami) określona została jako PL-C (moce 8, 10, 13, 18, 26w), natomiast typ o trzech rurkach z szerokimi łukowymi zgięciami został oznaczony jako PL-T (18, 26w). Taki był pierwszy podział modeli i typów owych świetlówek. Początkowo modele PL-S, PL-C i PL-T istniały jedynie w wersji z zintegrowanym zapłonnikiem bimetalicznym, który umieszczony był w plastikowym "kubeczku", spełniającym przy okazji rolę umocowania świetlówki w oprawce. Po bokach owego "kubeczka" znajdują się łącznie 2 bolce, czyli wyprowadzenia przewodów do podłączenia z dławikiem i do sieci. Modele PL-L różniły się wyglądem od PL-S, gdyż nie tylko, że miały grubszą rurkę, to nie posiadały zintegrowanego zapłonnika. Z płaskiej obudowy wystawały 4 bolce, czyli wyprowadzenia do sieci i do podłączenia z zapłonnikiem.
Prędko inne firmy również poszły w ślad Philipsa, wprowadzając do swojej oferty takie świetlówki. Ich nazwy były różne, ale najczęściej ostatnia litera nazwy danego typu nawiązywała do nazewnictwa Philipsa. Osram nazwał te świetlówki Dulux, natomiast Sylvania jako Lynx. Wiele firm zastosowało także ten sam tym nazewnictwa, co Philips. Z resztą do dziś sposób nazewnictwa modeli świetlówek niezintegrowanych opiera się głównie na nazewnictwie, jakie na początku wprowadził Philips. Nazwy te stały się ogólnoprzyjętym sposobem oznaczania tych lamp, wśród wielu różnych firm.
Niektóre firmy skorzystały z pewnej opcji – oparły się częściowo na produkcji pod zamówienie. Chodziło o to, że świetlówki kompaktowe pod daną marką, w rzeczywistości produkował Philips, a jedynie cechował je jako modele danej marki. Tak miało miejsce np. w przypadku Sylvanii. W późniejszym jednak czasie więcej spotyka się świetlówek kompaktowych Sylvania, które produkowane są przez firmę Osram, albo też we współpracy z Osramem. Podobna produkcja "pod zamówienie" dotyczyła powszechnie również świetlówek zintegrowanych SL, które w większości wytwarzał sam Philips.
Produkcja świetlówek typu PL przeniosła się także na tereny wschodnie, np. do ZSRR. Modele produkowane przez radziecką Lismę, z wyglądu nie różniły się zbytnio od Philipsa, ale sposób wykończenia rurki, pokrycia luminoforem, jakość barwy światła, były podobne, jak w przypadku świetlówek marki Razno. Również plastikowe elementy obudowy nieco się różniły wobec modeli produkcji zachodniej. Plastik był bardziej pożółknięty i inaczej wykonany.
Również czeska Tesla we własnym zakresie produkowała świetlówki kompaktowe typu PL, na wiele lat przed tym, zanim firmę tę wykupił Osram.
Osram wprowadził w 1985 roku pewną dość interesującą wersję świetlówek kompaktowych niezintegrowanych - Osram Centralux. Wykonana była ona nieco podobnie, jak lampy SL - posiadała podłużny klosz, chociaż całość była bardziej zwarta i w kloszu znajdowała się sama rurka wyładowcza. Lampy Centralux posiadały 4 wyprowadzenia, nie zawierały zatem zintegrowanego zapłonnika. Model ten, mimo bardzo nowoczesnego stylu i wyglądu, nie był jednak produkowany zbyt długo.
Badania – tym razem ze strony firmy Thorn (współpracującej z koncernem GE) – doprowadziły do wprowadzenia świetlówek kompaktowych niezintegrowanych typu 2D u progu lat 80-tych. Są to świetlówki, mające kształt kwadratowy, przypominający podkowę. Wprowadził je Thorn i zaczęły być produkowane dalej także przez Mazdę i GE. Wzorowano się w ich przypadku na lampach GE Panel F. Także inne firmy, takie jak czeska Tesla zaczęły wkrótce podejmować próby produkcji zarówno świetlówk typu PL, jak i pierwszych lamp 2D.

Na rynku w szybkim tempie pojawiły się nowe oprawy i projekty oświetleniowe, przeznaczone dla tego typu lamp. W sprzedaży pojawiły się odpowiednie przejściówki, umożliwiające zastosowanie świetlówek niezintegrowanych w zwykłych oprawach oświetleniowych, tak jak fabrycznie zintegrowanych świetlówek kompaktowych typu SL. Były to tzw. adaptery, obudowy zwierające statecznik, w których z jednej strony znajdowało się gniazdo dla świetlówki PL, a z drugiej gwint E27 lub B22d, aby wkręcić taką lampę do oprawy oświetleniowej. W ten właśnie sposób na rynku zaroiło się od rurkowych świetlówek kompaktowych, pracujących na statecznikach magnetycznych i stanowiących integralny element oferty świetlówek kompaktowych razem z lampami SL. Były to pierwowzory dla później wprowadzonych świetlówek kompaktowych elektronicznych, zintegrowanych z rurką wyładowczą na stałe. Zaletą stosowania adapterów była możliwość wymiany rurki wyładowczej, która często sprzedawana była razem z takim adapterem w komplecie. Dostępne były one w rozmaitych kształtach, stylach i formach, a także z dodatkowo przykręcanymi kloszami o różnym kształcie. Ich wybór był zatem spory. Produkowane na całym świecie przez szereg firm oświetleniowych, tak samo, jak obecnie jest ze zintegrowanymi świetlówkami kompaktowymi. Przykłady producentów tego rodzaju adapterów to Vossloh Schwabe, Osram, Philips, GE, Mazda, Enertron, Dayton Electric, Spartian, Sylvania, Tungsram, Mazda, Thorn, Light of America (LOA), Westinghouse, Panasonic, National, Matsushita, TCP (Technical Consument Products), Prolight, Orion, Feit Electric, Kulka, Teron Lighting, Eastrock Mfg. and Technology, Robertson, Bulbrite, Stylehouse, Killerwatt Corp, Arcotronic, Knobel, Tridonic, Spectro, May & Christe, Lumatech, Abco, Westerfield, Elco Agencies, Westfalia Technica, ABB i wiele, wiele innych.

Z czasem świetlówki kompaktowe typu PL nieco ewoluowały, chociaż podstawowe typy, produkowane od początku, przez cały czas, aż do dnia dzisiejszego, w zasadzie zupełnie się nie zmieniły. Zatem do ich oferty doszły jedynie nowe wersje modeli. Świetlówki PL-S, PL-C i PL-T pojawily się także w wersji bez zintegrowanego zapłonnika, przeznaczone w ten sposób dla zasilania ze statecznika elektronicznego (i do ściemniania). Dla odróżnienia od modeli zintegrowanych z zapłonnikiem, pojawił się rozdział wg ilości wyprowadzeń (bolców) z obudowy. Powstał zatem podział na modele 2p (2 wychodzące bolce = zintegrowany zapłonnik) oraz 4p (4 wychodzące bolce z płaskiej obudowy - wersja bez zintegrowanego zapłonnika). Modele PL-S 4p nie posiadały "kubeczka", mocującego świetlówki w oprawce, podobnie, jak świetlówki PL-L. Natomiast modele PL-C i PL-T zachowały ten sam sposób mocowania świetlówki, jedynie, że w środku nie było już zapłonnika. Modele świetlówek niezintegrowanych, produkowane przez różne firmy, odpowiadały generalnie modelom kompaktów zintegrowanych, jakie dana firma wytwarzała. Dla przykładu, do 2006 roku świetlówki kompaktowe Philips Master PL E-T posiadały 3 szeroko łukowo zgięte rurki, natomiast od 2006 roku produkowane są w wersji z 6-cioma prostymi rurkami, połączonymi odpowiednimi przejściami. Ta sama zmiana miała miejsce w przypadku świetlówek niezintegrowanych PL-T. Tak samo również szła zmiana jakości danych lamp - modele PL niezintegrowane, produkowane przez Philipsa, w tym samym czasie, co najlepsze modele świetlówek zintegrowanych marki Philips, zostały określone hierarchią, jako "Master".
GE do produkowanych przez siebie świetlówek kompaktowych typu PL-C, zastosował po 2000 roku cienką rurkę T3. Była to pewna ciekawostka, gdyż dotychczas jedynie w niektórych elektronicznych świetlówkach zintegrowanych wykorzystywano tą rurkę (chociaż Osram produkował świetlówki liniowe o rurce T2 już w pierwszej połowie lat 90-tych). Zarówno wiele modeli elektronicznych zintegrowanych, produkowaych przez GE, jak i wiele niezintegrowanych świetlówek kompaktpwych, GE produkował pod marką Biax. W Europie, jak i na świecie, popularnymi markami, pod jakimi GE produkował świetlówki kompaktowe niezintegrowane, była też Mazda oraz Tungsram.
Współcześnie produkuje się świetlówki kompaktowe PL-L w wielu mocach, przy czym najdłuższe mają rozmiary zbliżone do świetlówek T8 18w i są wykorzystywane m.in w oprawach rastrowych. Dają przy tym nieco więcej światła, niż standardowe rury 18w.
W pierwszej połowie lat 90-tych (około 1993 roku), Osram wprowadził do produkcji model Dulux F. Była to swoista alternatywa dla świetlówek typu PL dwururkowych - model ten zawierał dwie rurki, ale nie ułożone równolegle, lecz płasko, obok siebie. Świetlówki Dulux F nie były produkowane przez Philipsa. Wystepowały głównie z rurką T6, taką, jak modele PL-L.
W produkcji, głównie przez chińskich wytwórców, istniały też różne inne wersje świetlówek niezintegrowanych. Produkowano modele przeznaczone do układów zimnego startu, które zawierały jedynie 2 bolce, ale nie posiadały zintegrowanego zapłonnika. Miały one czarne obudowy i wyglądały nieco podobnie do modeli PL-S 4p. Inną jeszcze wersją, produkowaną współcześnie od kilkunastu lat, są świetlówki kompaktowe niezontegrowane, które wyglądają niby jak klasyczne PL-S z zapłonnikiem, a jednak przystosowane są do układów elektronicznych i w kubełku dla zapłonnika zawierają jedynie kondensator zapłonowy. Stosowane są one współcześnie często w oprawkach chińskiej produkcji, w podświetlanych mini "akwariach" i obrazkach, dostępnych popularnie w chińskich sklepach, a także w niektórych oprawkach. Wystepują dość powszechnie także jako świetlówki UV oraz nie z rurką zgiętą - lecz kołową. Otóż kolejnym typem, który w praktyce można podciągnąć pod świetlówki kompaktowe niezintegrowane, są także świetlówki kołowe, szczególnie te miniaturowych rozmiarów.


<będę uzupełniał i dodam potem jakieś foty> ;)
Kolekcjoner i poszukiwacz starych opraw i źródeł światła
Avatar użytkownika
Lampka
 
Posty: 6552
Zdjęcia: 14
Dołączył(a): 16 sierpnia 2011, 21:59
Lokalizacja: Gliwice


Powrót do Lampy

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 7 gości